Limansız

Denize paralel kıyılarım, hırçın dalgalı bir denizim var benim. O güzel kıyılarımın hiç limanları yok. Aksine bana gelen gemilerin en sağlamının bile çarpıp dağıldığı sarp kayalıklarım var. Hiç liman yapamıyorum o güzel denizimin güzel kıyılarına, hiç gelip konaklayamıyor o dağılan gemilerin heybetli kaptanları. 

Dalgalarımda yok olup gidiyor o sağlam gemileri...Parçaları denizime karışıyor...Onlara bir türlü sahip çıkamıyorum...Hırpalayıp bırakıyorum...Çok uzaklara sürüklüyorum. Ancak hepside çarptığında o sarp kayalıklara kendilerinden bir şeyler bırakıyorlar...Bir şekilde onlardan bir parça, bir sızı kalıyor.




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yeni Her Zaman İyidir!

Eylül ve Sonbahar

Size Küçük Bir Öneri