Zorbalar

Size insanların nasıl anlamadıkları insanlarla uğraştıklarından bahsedeceğim. Eminim hepiniz belli bir dönem bu tip zorbalıklara maruz kaldınız. Her ne kadar daha olgunlaşmamış bir beynin yaptığı hareketler olsa da neredeyse insanların yarısı bu tip davranışlarda bulunuyorlar. Uzun zamandır bu gibi durumlarla karşı karşıyayım. Nedenini psikolojik olarak açıklayabilecek bir alt yapıya sahip değilim. Kişisel zevklerimle dalga geçen insanlara bile saygı duydum. Hatta verdikleri tepkilere cevapsız kaldım. Ancak bu daha fazla yapmalarını söylemişim gibi bir etki yarattı. O yüzden siz yapmayın. Sessiz kalmayın. Susayım nasıl olsa anlamayacak verdiğim cevabı diye bile düşünmeyin. Cevap verince de gerçi sizi anlamayacaklar. Sizin okuyup araştırıp edindiğiniz bilgiyle bile dalga geçecekler. Çünkü interneti dahi sadece durum güncellemek ve paylaşım yapmak için kullanıyorlar. Aa unutmayalım ayrıca başkalarının hayatlarını gözlemleyerek ve onlar hakkında dedikodu yaparak hem kendi zihinlerini hem de çevrelerini zehirliyorlar. Konuşup karbondioksit veriyor ve oksijenimizi tüketiyorlar. Külliyen zararlar. Yetenekleriyse sadece "konuşmak" . İcraate geçmek yararlı bir şeyler yapmak onlar için çok zordur. Beyinlerini kullanmaları ve düşünmeleri gerekir. Bu insanların ortak özelliklerinden birisi de empati yoksunu olmalarıdır.
Siz empati kurup ne kadar nazik olursanız olun bir şey değişmeyecek. Bazı insanlarla empati kurulmaz. Verilebilecek en güzel tepki bu insanlara karşı hiç bir şekilde bir daha iletişimde olmamaktır. Hatta onları görmezden gelmektir.
Gerçekten en sıkıldığım konuda anlamadıkları her cümleyle dalga geçmeleri. Hayatlarında hiç kitap okumamış, bir müze gezmemiş, klasikler denince aklına giyim tarzı gelen insanlarla artık daha fazla konuşmaktan kaçınmaya çalışacağım. Tek dertleri kocalarının maaşları ya da sevgililerinin arabası olmuş insanlar varken daha bir çok insan kendini anlaşılmaz sanacak.
Lise yıllarımda ve hatta üniversite yıllarımda dahi çok kitap okumam yüzünden asosyal olmakla, hayal aleminde yaşamakla itham edilmiş biri olarak bir süre insanlara sosyalliğimi ve gerçekçiliğimi anlatmaya çalıştım. Ama artık bunun için çabalamıyorum. Çünkü umursamıyorum artık. Bir sürü arkadaşım var ama dostum az, bir çok şehir gezdim gördüm, yani ben bir kafede oturup kahve içmeyi çay içmeyi sosyallik görmediğim için asosyal oluyorum aslında. Ailemle vakit geçirmek daha cazip geldiğinde bir avm gezmekten asosyal oluyorum. Bu kalıpları oluşturan insanlara sevgilerimi sunuyorum. Hepinize saygım var ancak sizde bizlere saygı duyarsanız. Kendinizi yalnız hissederseniz ben buradayım.