Akış
Hayatın akışına kendini bırakmak ve bırakmamak diye bir şey var. Ben o akışa kendini bırakamayan insanlardanım. Bırakamazsın o akışa kendini bir türlü. Sanki kapılıp gidecekmişsin gibi hissedersin. Oysa kendini bu akışa bırakanlar bu durumdan ne kadar memnun. Hep müdahale etmeye çalıştıkça hep yön vermek istedikçe çok yoruluyor ve kaçırıyor insan birçok şeyi. Arkana baktığında pişman olduğun bir şey olmuyor ama kaçırdığın fırsatlara üzülüyorsun. Sonra kendini kaçırdığın güzel günleri, mutluluk vaat eden aşkları düşünüp kalbini ne zaman kilitlediğini düşünüyorsun. Ne zaman açacak biri gelir diyorsun. Ama o gelince anlayacak mısın onuda bilmiyorsun. Yıllar geçiyor ve düşünüyorsun ne için ben böyle yaptım ? Kariyer? Okul? Hayatımı kendi ellerime almak için yaptım diyorsun. Oysa aracı amaç olarak görmüş ve kendini dışlamışsın kendinden. Sonra fark ediyorsun neye yaradı? O soruyu sorduğunda anlıyorsun hatayı nerede yaptığını. Kendime izin vermemişim mutlu olmak, neşeli olmak v...